Serce człowieka (łac. cor, cordis, gr. kardia) – centralny narząd układu krwionośnego położony w klatce piersiowej, pomiędzy dwiema jamami opłucnej w śródpiersiu środkowym, wewnątrz worka osierdziowego. Serce działa jako pompa zalewowo-tłocząca i jego zadaniem jest utrzymanie przepływu krwi przez tkanki.

Tyle nauka. A jak my mówimy o sercu?

Serce to dla nas miejsce, w którym mieszczą się wszystkie uczucia, emocje. W sercu nosimy ludzi – czasami już tylko wspomnienia o nich.

Podczas writing retreat we Włoszech rozmawiałyśmy o tym, za co sercu dziękujemy.

„Jestem Ci wdzięczna, że ciągle trzymasz mnie przy życiu. Bijesz, przyspieszasz, zamierasz, wiesz co robić. Czasem łomoczesz tak mocno jakbyś chciało wyskoczyć i załatwić sprawę za mnie. Czasem milkniesz, dając mi znać, że niebezpieczeństwo jest bardzo wielkie. Jak wiesz lubię czuć. Jestem Ci wdzięczna za to, że jestem tu i teraz, a teraz oznacza Gardę, pisanie i Biodanzę”.

Marzena D.

„Dziękuję za bicie:

regularne,

bez ustanku,

rytmiczne,

z miłości,

bym mogła żyć”.

Joanna CzT

„Dziękuję sercu –
Za wreszcie wyrównaną, miarową akcję
Za spowolniony rytm bez gonitwy jak wcześniej
Za okazjonalną ekstrasystolię pomimo jej wad i zagrożeń
Za niespodziewane porywy i nagłe dotlenianie mózgu
Za to, że codziennie jeszcze jestem.”

Joanna J.

Teksty powstały w ramach ćwiczeń kreatywnego pisania na czas – Creative retreat we Włoszech – zorganizowanego przez Justynę Niebieszczańską.